Bij mensen met autisme komen de waarnemingen van de zintuigen als een soort losse puzzelstukjes in de hersenen. De samenhang is daardoor zoek en moeten eerst de losse stukjes in elkaar zien te puzzelen voor hij de waarneming als een geheel kan zien en er een betekenis aan kan geven. Wanneer de zintuigen veel informatie tegelijkertijd te verwerken krijgen, komen alle losse puzzelstukjes in de hersenen als het ware op een hoop terecht. Diegene moet eerst alle puzzelstukjes in elkaar zetten; puzzeltijd (verwerkingstijd).
Het verwerken van indrukken kost dus meer tijd. Op het moment dat degene niet meer in staat is om de hoeveelheid aan puzzelstukjes te verwerken, zie je vaak dat hij of zij opeens boos of geïrriteerd wordt, ontploft of stil wordt en zich terugtrekt. (Overprikkeling).
Je kunt je voorstellen dat een persoon meer informatie binnenkrijgt, naarmate het drukker is in zijn of haar omgeving, maar ook wanneer het bijvoorbeeld warm of koud is, er veel of te weinig licht is of dat het ergens niet of juist fijn ruikt. Alle prikkels zoals temperatuur, geur, licht en gevoel kan te veel, te weinig of neutraal, zijn puzzelstukjes. Er moeten dan ook meer puzzelstukjes bij elkaar gezocht worden waardoor er meer kans is dat de puzzel in foute stukjes bij elkaar wordt gelegd. (Foute koppelingen maken.)
Geef daarom de tijd en de ruimte om alle informatie te verwerken. Help desnoods met relativeren om weer helderheid, duidelijkheid, inzicht en overzicht te krijgen.