Wanneer je kind met autisme op school gaat haperen of thuis komt te zitten kom je als ouders in een lastig wereldje terecht. Want iedereen vindt dat het kind naar school moet. Het kind moet maar leren omgaan met de zaken die hij of zij lastig vindt. Een kind wat overspannen dreigt te raken of inmiddels overspannen is, wordt vaak niet goed gezien.

Zowel ouders als betrokken leerkrachten willen het beste voor het kind. Maar wat is het beste? De een vindt dat schoolgang gewoon door moet gaan. Dat kan tijdelijk deels naar school gaan zijn of men vindt dat het kind geheel naar school moet. Bij duidelijke gevallen zoals een fysieke ziek zijn dan wordt thuis blijven redelijk geaccepteerd. Geestelijk ziek zijn wordt al lastiger.

Helaas kunnen veel kinderen met autisme last hebben van geestelijke ongemakken. Kinderen kunnen snel overprikkeld raken op verschillende zintuigen maar ook van gedachtes en gevoelens . Denk maar aan de hoeveelheid huiswerk, een onverwachte toets of een nieuwe leerkracht in de klas. Stress en angst liggen altijd op de loer.

Van ouders wordt verwacht dat zij hulp inschakelen voor hun kind. En meestal staan zij daar wel voor open. Maar weet je wel hoe lastig het is om de juiste hulp te vinden? Er is heel veel aanbod, maar dat wil niet altijd zeggen dat het passend is. Afgelopen 20 jaar hebben wij te maken gehad met mega veel verschillende deskundigen. Deskundige vanuit de GGZ, PGB zorg en particulier. We verplaatste van wachtlijst naar wachtlijst omdat de eerst gekozen vorm van zorg niet passend was om er achter te komen dat de volgende vorm van zorg ook niet geheel passend of deskundig genoeg was.

Wanneer de school gaat aangeven dat zij zich ‘ernstig zorgen maken’ over het kind en vervolgens de woorden “handelingsverlegen” laten vallen voelen ouders extra druk op hun schouders. Want deze woorden zijn inmiddels een soort bedreiging geworden. Ernstig zorgen en handelingsverlegen betekent dat er een kans bestaat op een melding bij Veilig thuis. En dan ben je echt de pineut! Niet alleen wij als ouders hebben deze donkere wolk jaren boven ons hoofd gehad. Ik hoor bij meerdere ouders dat zij deze angst voelen. Angst en machteloosheid zijn emoties die ouders van kinderen met autisme jaren met zich mee dragen. Waarom? Omdat de maatschappij vindt dat het kind 4 a 5 dagen per week naar school moet en een startkwalificatie moet behalen. Lukt dat niet dan komt de leerplicht zich er ook mee bemoeien. Inmiddels weet ik dat er veel kinderen buiten de boot vallen en dat dit op latere leeftijd ook weer gevolgen heeft met betrekking tot vinden van werk, mee doen in de maatschappij maar ook opgelopen trauma’s die zich melden.

Wat heeft een kind met stress, angst een burn out wat uitvalt op school nodig? In ieder geval niet dat het gepusht wordt om naar school te gaan. Bij pushen vererger je de angst, de tics, de agressie, het terugtrekken en de vermoeidheid. Rust, vertrouwen, contact en verbinding zijn een aantal sleutel woorden.

Een cliënt van mij heeft 1 jaar gemist op het basis onderwijs, 2 jaar gemist op het voortgezet onderwijs en vervolgens heeft hij met veel haperen de havo gehaald en is nu hij met veel plezier bezig met zijn master. Dit is van de vele dramaverhalen een succesverhaal.

Wat ik wens voor deze ouders en kinderen die zo vastlopen op school is meer begrip, rust en ondersteuning van goede deskundige hulpverleners. Geef ouders en kind de ruimte om te herstellen. En dat kan drie maanden zijn maar soms ook wel 3 jaar.