Vanmiddag had ik een EMDR sessie, een sessie waarbij ruim 20 jaar onmacht, boosheid, angst, frustratie, schuldgevoel en verdriet voorbij kwam. Of eigenlijk kort gezegd: trauma! Zal nu de scherpe rand er af zijn? Zal ik me nu wat beter voelen wanneer we het over thuiszitters, passend onderwijs, hulpverlening en maatwerk hebben? Want man oh man wat een helse jaren zijn het geweest. 3 kinderen met een diagnose die niet in het onderwijssysteem pasten, thuiszitters werden met hulpverlening wat niet juist aanhaakte. Duizenden gesprekken die we hebben gevoerd met nul resultaat en als maar weer te horen krijgen dat iets niet kon, er geen geld was, geen personeel en vooral geen mogelijkheden waren. Hoe mooi iedereen het passend onderwijs promoten en vertelde maatwerk te willen bieden. Er was niets wat er voor zorgde dat onze thuiszitters weer terug naar school konden gaan. Onze kinderen voelde zich afgewezen en buiten gesloten, en wij ouders werden beoordeeld en veroordeeld en op verschillende “matjes” geroepen om ons te verantwoorden. Ons hele gezin heeft emotionele schade opgelopen door het onvriendelijke onderwijs- en zorgsysteem waarbij we ook nog eens de transitie mee moesten maken.

Kennis van autisme was ver te zoeken. Waar de hulpverlening ons vertelde zakelijk met de kinderen te communiceren kwamen wij er achter dat onze kinderen veel meer empathisch vermogen hadden dan de hulpverlening ons wilde wijs maken. Het is niet uit te leggen hoe ingewikkeld het was te merken dat wat de hulpverlening vertelde over autisme niet overeen kwam met onze ervaring. Gelukkig vonden we wel steun van onze PGB begeleiders, iemand van Megakids, een onderwijsjurist, iemand van het samenwerkingsverband en andere ouders van thuiszitters. Maar voor als nog waren wij angstig voor school en hulpverlening omdat er constante dreiging was voor maatregelingen zoals OTS, uithuisplaatsing maar ook baanverlies.

Al die jaren stress resulteerde bij mij in een auto-immuunziekte. Toen ik 40 jaar werd kreeg ik vage klachten die in 5 jaar tijd resulteerde in een enorme opvlamming met blijvende schade. Ik ben ongeveer 2 jaar thuis geweest om te herstellen en kon mijn werk als ziekenverzorgende niet meer uitvoeren. Gelukkig kon ik met al mijn autisme kennis als gezinsondersteuner bij de Hartekampgroep aan het werk. Na 3 jaar werken bij Voorzet ben ik nu bijna een jaar thuis en compleet afgekeurd. Mijn herstelproces is vorig jaar december gestart. Mijn emotionele herstelproces! Ik ben bij een ergotherapeut geweest, medisch psycholoog in het AMC, POH en lees boeken van Louisa Hay, Gabor Mathe, Bessel van de Kolk en ben bij een psycholoog voor EMDR en schematherapie. Ik ben lief voor mijzelf, eet gezond en probeer in beweging te blijven. Mijn zenuwstelsel was of is nog steeds overbelast maar beetje bij beetje zal daar met hulp rust in gaan komen. En wie weet? wie weet kan ik ergens weer gaan werken met veel meer rust in mijn lijf.